Τρίτη, 17 Μαρτίου 2020 15:33

Μια τριλογία του Γιώργου Δ. Μπίμη

Written by
838
Μια τριλογία του Γιώργου Δ. Μπίμη

Ιφιγένεια. 

Απ' τις Μυκήνες στην Αυλίδα
το φως της θάλασσα κοιτάει,
γεμίζουν θάλασσα τα μάτια
και με ψυχή χίλια κομμάτια,
τη μαύρη μοίρα της ρωτάει.

Στο χώμα δάκρυα κυλούν...
Χέρια και μάτια υψωμένα
τον ουρανό παρακαλούν
κι ερίζουν και χειρονομούν
μπροστά στα πλοία τα αραγμένα.

'' Άνεμος πρίμος να φανεί,
λευκά πανιά ν' απλώσουμε
κι όπως προστάζουν οι θεοί
τη νιότη της θα δώσουμε
το κύρος μας να σώσουμε.''

Σκύβει ο μάντης στους καπνούς
μ' άλλη απόκριση δε δίνει,
με ξόρκια, μάγια κι οιωνούς,
στα μαύρα ντύνει την ειρήνη,
για μιαν αγάπη που δε σβήνει...

Ο χρόνος φεύγει και σ' αφήνει
κι ανακυκλώνονται οι  αιώνες...
Κι από το πάθος τι θα μείνει;
Ψυχές που ζούνε πάντα μόνες,
στο χώμα μιας βροχής σταγόνες...

*από την ποιητική συλλογή: ''Τα Λυρικά.''

Οδυσσέας.

Πέντε οργιές της θάλασσας το κύμα
και εγώ δεμένος στο κατάρτι με σχοινιά,
δε με κιοτεύει στης καρδιάς το μαύρο κρίμα,
μήτε ο άνεμος  που κόβει τα πανιά...

Της Τροίας συλλογίζομαι το άδηλο αίμα,
τα κάστρα, τις φωτιές και τους καπνούς,
την μαύρη βία, τ' άδικο, το δολερό το ψέμα
τη ματαιότητα  που δε τη βάζει  ο νους.

Κι αν ελεήσουν οι θεοί να  'ρθω στη γη,
ν' αγγίξω της ψυχής σου τ' άγιο χώμα,
μύρο να βάλεις να μου γιάνεις την πληγή,
νερό να βρέξω τ' αρμυρό το στόμα.

Κι άμα χορτάσω αγάπη και η μέρα δύσει
να μου ανάψεις μια φωτιά να ζεσταθώ
κι όσα στα ξένα γνώρισα κι απ' όσα έχω ζήσει,
χίλιες αλήθειες Πηνελόπη  θα σου πω.

Αυτός ο ανάξιος πόλεμος δεν είχε  νικητή
κι ας πέσανε μύριοι κάτω απ' το μαχαίρι.
Για μιαν  αγάπη ατίμητη, λιτή κι αληθινή,
μάτωσε της ειρήνης τ' άσπρο περιστέρι...

*από την ποιητική συλλογή:
''Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής.''

Πηνελόπη.

Όρκο βαρύ θα κάνω στον καιρό,
όλα όσα σ' ανήκουνε να τα κρατήσω,
παλάτια, βιος κι αίσθημα φλογερό
κι άμα γυρίσεις φως μου να στα δώσω πίσω.

Με χέρι αλάθευτο και σταθερή καρδιά
να μάχεσαι στης ξενιτιάς τα μέρη,
σπαθί κι ασπίδα σου να 'χεις τη λεβεντιά
κι ότι ελπίσεις ο καιρός να σου το φέρει.

Κι αν οι θεοί  σε λησμονήσουνε
κι αν κύματα ορθώσουνε στο δρόμο σου,
μην επιτρέψεις ν' αφανίσουνε
το δίκιο, τις αξίες  και το νόμο σου.

Κι αν σβήσουνε τα φώτα της γιορτής
και πάει αθρήνητη η νιότη στα χαμένα,
με το μαχαίρι θα  'βγεις νικητής
με το σπαθί θα 'ρθεις ξανά κοντά σε μένα...

Ο ήλιος, ο μεγάλος βασιλιάς,
δούλους δε θέλει, δεν αντέχει τ' άδικο.
Για την  ειρήνη αν πονάς κι αν πολεμάς,
σκλάβος δε θα 'σαι,
δε θα ζεις σαν τον κατάδικο...

*από την ποιητική συλλογή:
''Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής.''

 

Read 838 times

Latest from Super User