EMOTIONAL INSUFFICIENCY - ALEXANDROS AKRITIDIS
EMOTIONAL INSUFFICIENCY
The unspeakable idyllic silence of our rooms
The affected grins of familiar faces
The well-disposed or not so, taps of comfort in the back
Compose the successive boredom of our life
The permanently expired visas in our passports
The upbringing that led to the evolution of the human race
The memories from our wedding bed decorated with flowers
False and ironic they compose our souls
The fertility that is late as the sun in the Arctic plains
The endless waiting with the time being your fierce opponent
Fighting against you furiously as if in revenge for the harm you did
And you- the unfortunate- keep silent. What else could you do?
Still another candle, still another whisper and dream-flakes
Falling down slowly, softly covering the pain
Removing gradually the thorny wreath
So that you can believe, you can dare again.
INSUFFISANCE SENTIMENTALE
Le silence idyllique indicible de nos chambres
Les sourires affectés des visages familiers
Des câlins à dos bienveillants ou pas de réconfort
Composent l’ennui successif de notre vie
Le visa expiré de nos passeports à titre permanent
L’éducation qui nous a été donnée sur l’évolution de la race humaine
Les mémoires de notre lit nuptial paré de fleurs
Faux et ironiques composent notre âme
La fertilité tardive comme le soleil aux vallées arctiques
L’attente infinie ayant adversaire le temps
Qui se bat contre toi comme si tu lui as fait quelque chose
Et toi, le pauvre, te taire quoi d’autre tu en pourrais
Encore un cierge, encore un chuchotement et des rêves flocons
Tombant lentement et doucement en couvrant la peine
Enlevant petit à petit la couronne d’épines
Pour croire en toi que tu oseras une fois de plus.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Η ανείπωτη ειδυλλιακή σιωπή των δωματίων μας
τα προσποιητά χαμόγελα των οικείων προσώπων
τα καλοπροαίρετα ή μη χτυπήματα παρηγοριάς στην πλάτη
συνθέτουν τη διαδοχική ανία της ζωής μας
Η μόνιμα ληγμένη βίζα των διαβατηρίων μας
η γαλούχηση που μας έγινε για την εξέλιξη των ανθρώπων
οι μνήμες απ’ το ανθοστόλιστο του γάμου μας κρεβάτι
ψεύτικες κι ειρωνικές συνθέτουν την ψυχή μας
Η γονιμότητα που αργεί σαν ήλιος στις αρκτικές πεδιάδες
η ατέλειωτη αναμονή με αντίπαλο το χρόνο
που σε πολεμά μανιωδώς σαν κάτι να του έχεις κάνει
κι εσύ ο έρμος να σιωπάς, τι άλλο θα μπορούσες
Ακόμα ένα κερί, ακόμα ένας ψίθυρος και όνειρα νιφάδες
να αργοπέφτουν απαλά καλύπτοντας τον πόνο
να σου αφαιρούνε σταδιακά το αγκάθινο στεφάνι
για να πιστέψεις μέσα σου πως πάλι θα τολμούσες.
Latest from Super User
- Oι «Τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν» της Ρένας Αθανασοπούλου παρουσιάζονται στην Αθήνα σε δύο εκδηλώσεις
- Πεζό κείμενο της Κασσάνδρα Αλογοσκούφι για το «Βλέμμα» της εικαστικού Γεωργίας Κοκκίνη
- Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών - ΠΑΡΑΤΑΣΗ έως 14 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 24ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
- "Η συνεδρία της Κοσμογονίας" - Απόστολος Τσαντεκίδης
- Οι δυο τους - Ευγενία Βραδή
- Ροζ σκιές - Ελένη Χατζάκη
- Μου ’γνεψε το φως σου, πυγολαμπίδα – Γεωργία Μαντζαγρή
- Ας γράψουμε παρέα! – Πρακτικές και τεχνικές της συγγραφής, Αντωνία Θεοχαρίδου
- Το ταξίδι μας ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα - Αθηνά Αραμπατζή
- Ο Κόσμος των Εποχών - Μαρία Γιαννάκη
- Η μικρή πατάτα που έπαιζε βιολί - Αθανάσιος Σταθόπουλος
- Κρόκος και Σμήλαια - Ιωάννα Κύρου
- "Δικηγορία, η μικρή μας πόλη" - Στεφανία Ι. Σουλή
- Ο γιος του χαφιέ - π. Πολύκαρπος Κοτσασαρλόγλου
- Θεοφανώ, μάγισσα ή αγία; - Όλγα Αθανασιάδου
- «Ή με μένα ή με καμία» του Ιάκωβου Μυλωνά στο Μέγαρο Μουσικής
- Ο Φαέθων, ένα μαγικό αστεράκι! - Φανή Καραφύλλη
- Θα είμαστε για πάντα φίλοι! - Βάσω Κουνούπη
- Θα τα καταφέρεις, αστεράκι μου! - Γεσθημανή Μπερμπέρη
- Τα φώτα των δρόμων - Στράτος Γιαννάκας