Σάββατο, 09 Αυγούστου 2008 16:46

ΕΞΩΤΙΚΟ - Μαρία Ζαβιανέλη Διαμαντάκη

Written by
4999

ΕΞΩΤΙΚΟ

To καλαφάτισα το καράβι μου,
όρθιο στους πολυήμερους κυκλώνες,
στις ατέλειωτες απανεμιές ...
Σαν το κορμί μου ,γενναίο σκαρί ,
στην ενέδρα,στο ναυάγιο!
Χωρίς σκουλήκι οι σανίδες του,
φρεσκοβαμμένο,με κόφες καινούργιες,
Στέρεο λινό για τα πανιά του το όνειρό μου..
Πολεμιστής εγώ θαλασσοπόρος για σενα.
Στη παγωνιά και στο λιοπύρι θα αφεθώ...
Ενα στολίδι απο ελεφαντοκόκαλο του Σιάμ,
θ΄αφήσω στα μαλλιά σου
στους ώμους σου κασμήρι Βεγγάλης
θ' ακουμπήσω...
Ηδυπαθή μόσχο στη λακκούβα του λαιμού
ροδέλαιο στο καρπό σου,
λευκό μαργαριτάρι της Κευλάνης εκεί ...
Στο χώρισμα του στήθους ..
Απλωμενα τα κορμιά μας πάνω
στις κανελλιές του Τιντόρε,
μυρωμένες αγκαλιές πάνω
στα μοσχοκάρφια της Αμπόινα,
στις πιπεριές του Μαλαμπάρ φιλιά
σε μπαχαρένιο περιβάλλον..
Μαζί θα σε εχω βελουδένιο μου άρωμα,
και αν ο θαλασσινός αέρας κροταλίσει
πάνω στο φινιστρίνι..
Δεν φοβάμαι..
Το στόμα σου δικιά μου αναπνοή
πυκνό άρωμα μαύρου φρούτου,
βατόμουρο ρουμπινί ,δαμάσκηνο,
αγκαλιασμένο με νότες ξωτικιάς βανίλιας..
Μέσα στο αίμα μου γράφεις με
ανταύγειες ζωής , βαθειά μπλάβα ρότα.
Τι θα ήταν το ταξίδι μου χωρίς την αυγή
της σκέψης σου, αναπνοή μου μεταξένια
γεύση μαύρου καπνού, μύρου και θάλασσας...

Read 4999 times

Latest from Super User

back to top