ΦΡΙΚΗ

Σκοτάδι συμπυκνωμένο σφίγγει  τις καρδιές,

τι νύχτες είναι αυτές, τι αίμα, πόσο αίμα

αδερφικό θα πλένει  τα βρόμικα πεζοδρόμια

πόσες ακόμα λευκές μαργαρίτες θα κείτονται

νεκρές;

Θάνατος!  υφάδι τις συνομωσίας του σκοταδισμού

που με χρυσό υφαίνουν

φρίκη σκότος συμπυκνωμένο  μαρμαρώνει την

πένα του ποιητή  στα κρύα δάκτυλα του

οη  μάνα!

οη μάνα, μάνα μου