Φιλοσοφία γλαυκώπις

Μη φανταστείς λίθο λαξευμένο

και γράμματα πολλά, παμπάλαιους παπύρους.

Σκέψου την θάλασσα. Ναι, την ζωοδότρα.

Αέρινη η μορφή της, φωτεινή και πανίσχυρη.

Ψηλάφισε αυτό που σκέπτεσαι και μέσα στις χαραγματιές του λογισμού

της οπτασίας αυτής, εκεί θα βρεις την Αθηνά σου.

Ονειρέψου την πρωτοκόρη να γδύνεται από την αντανάκλαση του ηλίου,

και μόνη, σαν άγρια αμαζόνα να τινάσσει την αρμύρα από τα χείλη της.

Φρόντισε την, πότισε την με τις αναμνήσεις του τότε, του ισχυρού.

Σου υπόσχομαι ότι θα ξεπροβάλλει και πάλι πανέτοιμη

από τον γκρεμό της σκέψης σου. Με την ελιά και την απάντηση,

θα σε ετοιμάσει για την αναζήτηση της γλαύκας.

Ένα μόνο σου θυμίζω, πρόσεξε, μην αισθανθείς ότι την γέννησες εσύ.

Αθάνατη και παρθένος έβγαλε από τα σπλάχνα της τον Πλάτωνα,

το θείο φως του Σωκράτη και την των όλων φιλοσόφων σκέψη.

Εκείνη και Εκείνοι σου χαρίζουν το καλό του κόσμου σου,

Το αρχέγονο πέρασμα από το σκότος στην αλήθεια.

Φρόντισε να το παραδώσεις ανοιχτό ! Παράδωσε το συντομότερο.

Σαν τον Οδυσσέα λοιπόν πλανίσου στο δρόμο της Αθήνης,

τον δρόμο με τις Σειρήνες των αισθήσεων και τα παράθυρα.

Εκείνα, τα σπουδαία που από τότε φωτίζουν προς τα έξω, μαγεύουν δε γητεύουν.

Φέρε  τώρα την Θεά και πάλι στο μυαλό σου,

φίλα την στο μάγουλο και φύγε γενναίε μου.

΄Ανοιξε τα μάτια σου.

Και από δω και πέρα την αυγή  να αναζητάς την αιώνια γλαύκα στον ορίζοντα.

Όχι σαν την άλλες που βγαίνουνε τα βράδια φοβισμένες!

Αγάπη μου, αυτή η γλαύκα δεν ασπάζεται το σκότος.

Γ΄ βραβείο στους ΚΖ' Πανελλήνιους Δελφικούς αγώνες ποιήσεως 2012