MΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ

Μου λες

Το επιβάλλουν οι καιροί

Οι μουσικές που κυνηγούνε τις εντάσεις

Οι ρουτίνες που διψούν για αντιστάσεις

Οι κόσμοι που δε μέλλεται να φτάσεις

Στο μικρό, το πληκτικό της μέρας βήμα

Μην ξοδευτείς μονάχα στο ελάχιστο

Με τη στρατιά των οπαδών

Ετούτης της πολύβουης συνήθειας

Μην ταυτιστείς, μη γίνεις ένα

Με την ανώνυμη απόδραση

Απ΄τη μοναδικότητά σου σφιχτά να κρατηθείς

Κι αν είναι τελικά να βάψεις

Σαν τους πολλούς το πρόσωπό σου

Διάλεξε μόνο το λευκό απ΄την παλέτα

Για να μπορώ να χρωματίσω επάνω

Κάποιες μικρές μου προσδοκίες

Κι αν είναι ειδικά για σένα

Το πρόσωπό μου εγώ να βάψω

Το κόκκινο ας διαλέξω μόνο

Κι ίσως σαν φόντο να νικά

Όλες τις μικρές παρανοήσεις

Που μεγάλες γίνανε σκιές

Στην ηλιόλουστή μας προοπτική

Αν είναι να φορέσεις μία μάσκα

Μην καταφύγεις στα γνωστά κατασκευάσματα

Και στις συνήθεις παραστάσεις

Ηρώων χάρτινων

Που τους ξεβάφει η βροχή

Βάλε, αν θες, το πρόσωπο εκείνο που’ δα

Μονάχα μια στιγμή, μια φευγαλέα ώρα

Σαν κοίταξες τα μάτια μου χωρίς ασπίδες

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Κύπρος